Pierwsze ogrody w stylu francuskim powstały w XVII w. za sprawą Ludwika XIV, który postawił na przepych, bogactwo, symetrię i wyraźne linie w ogrodach Wersalu. Idealnie strzyżone trawniki i formowane żywopłoty często układały się w labirynty. Zdobiły je fontanny i rzeźby. Ogrody francuskie, określane także jako ogrody barokowe, hołdowały regularności, powtarzalności i symetrii. Cechował je rozmach, który na małych powierzchniach przytłaczał i był groteskowy, więc tego typu założenia realizowano raczej na większych przestrzeniach. Obecnie francuski styl ogrodowy można z powodzeniem wprowadzić w dowolną zieloną przestrzeń, niezależnie od jej rozmiarów.
Spis treści:
Nawet w najmniejszych przydomowych ogrodach można zaplanować ogród francuski. Wystarczy uwzględnić najważniejsze cechy, jakie charakteryzuje tzw. francuski styl ogrodowy.
Przygotowując plan ogrodu francuskiego, wystarczy odtworzyć jego założenia w podstawowym, nawet minimalnym stopniu. Nawet ograniczając się jedynie do symetrii, formowanych żywopłotów oraz drzew ciętych, możemy stworzyć wyjątkowy klimat architektury ogrodowej dawnych lat.
Jaki powinien być ogród francuski? Przede wszystkim starannie zaplanowany. Główna alejka powinna być szeroka i stanowić oś ogrodu. Od niej mogą odchodzić węższe ścieżki i labirynty. Na dalszych planach powinny znaleźć się rzeźby, fontanny, strumienie, czy altany. Co najważniejsze, kompozycje powinny być symetryczne, z odstępstwem od różnorodnych elementów architektury ogrodowej. Cechy, jakie wyróżniają ogród francuski, to m.in. dbałość o detale. Dlatego wybierany pawilon, czy ławki ogrodowe nie mogą pozostać kwestią przypadku. Warto również pamiętać, że w barokowym ogrodzie czasami planuje się nawet amfiteatry.
Jeśli zdecydujemy się na założenie ogrodu francuskiego, powinniśmy zaplanować nasadzenia odpowiednich roślin. Ogród barokowy powinien być obsadzany roślinnością rodzimą, ale idealnie nadająca się do formowania. Jeżeli z powodu walorów estetycznych chcemy zastosować roślinność źle znoszącą formowanie, można ją posadzić np. w zwierzyńcach.
Do formowania szpalerów najczęściej stosuje się graby, buki, lipy, cisy, bukszpany, jałowce. Aleje oraz boskiety obsadza się często żywotnikami, kasztanowcami i kasztanami jadalnymi, lipami oraz ostrokrzewem lub głogiem.
Plan ogrodów francuskich przewiduje również egzotyczne rośliny ciepłolubne, takie jak pomarańcze, cytryny, wawrzyny, mirty i jaśminy, które poza sezonem wegetacji rosną w pomarańczarniach i oranżeriach.
Żaden ogród francuski nie może obyć się również bez róż, świerków i żywotników, lilaków, sumaka octowca, perukowców, morwy białej, magnolii, tulipanowców, hortensji, miłorzębów, juk i cypryśników. W ogrodach francuskich sadzone są także kwiaty cebulowe, ostróżki, wyżliny, nagietki, lewkonie, dzwonki, goździki, kosaćce czy fiołki.
Pomysł na ogród francuski musi uwzględniać założenia architektoniczne stylu. Aranżacja ogrodu przed domem powinna być podzielona na trzy główne części. Najbliżej domu zlokalizowane są partery ogrodowe, obsadzone kwiatami. Nieco dalej formuje się część drzewiastą, czyli gabinety ogrodowe i boskiety, poprzecinane licznymi dróżkami, najczęściej wysypanymi kolorowym żwirkiem.
Jeśli zechcemy urządzić ogród francuski, nie musimy rezygnować zupełnie z pospolitych roślin, ziół czy warzyw. Symetryczne rabaty okolone niskimi żywopłotami mogą być obsadzone nawet pospolitymi warzywami. Styl architektury krajobrazu, jakim są ogrody barokowe, nie uznaje jednak odstępstw od ładu, porządku i geometrii.
